Pojęcie „in blanco” często pojawia się w kontekście dokumentów prawnych. Termin ten odnosi się do dokumentu, który został przygotowany i jest gotowy do podpisania, ale nie został jeszcze wypełniony. Pochodzi on z języka hiszpańskiego i dosłownie oznacza „w kolorze białym”. W niniejszym artykule omówimy pojęcie „in blanco” oraz jego praktyczne zastosowania.
Co to jest „in blanco”?
„In blanco” to termin stosowany w dokumentacji handlowej, który oznacza, że dany dokument nie zawiera żadnych informacji lub podpisów. Ten zapis można znaleźć na dokumentach takich jak faktury, deklaracje celne i formularze podatkowe.
W takim przypadku, dokument oznaczony jako „in blanco” jest gotowy do uzupełnienia wymaganych informacji, takich jak liczby i nazwy produktów, ale nie został jeszcze wypełniony. Termin „in blanco” może być również stosowany w innych dziedzinach, ale w dokumentacji handlowej jest to najczęściej używany termin.
Kiedy stosuje się „in blanco”?
„In blanco” jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy konieczne jest podpisanie dokumentu w imieniu innej osoby lub firmy. Formularz „in blanco” może zawierać podpis i dane adresowe osoby upoważnionej do składania oświadczeń woli w imieniu innych. Może być stosowany w przypadku umów cywilnoprawnych, które wymagają podpisu obu stron umowy. W takim przypadku jedna ze stron może udostępnić drugiej formularz „in blanco” z już podpisem i danymi adresowymi, pozostawiając miejsce na podpisanie drugiej strony.
Ponadto, formularze „in blanco” mogą być używane jako narzędzie do tworzenia prostych dokumentów powierniczych, na przykład w sytuacji, gdy jedna osoba musi zobowiązać się do wykonania określonego zadania lub czynności w imieniu drugiej osoby.
Należy też zwrócić uwagę, że użycie formularzy „in blanco” może prowadzić do nieporozumień lub sporów, a z tego powodu ich stosowanie powinno być ograniczone do sytuacji, gdy strony zaufają sobie nawzajem. Warto pamiętać, że formularze „in blanco” nie powinny być stosowane do ustanawiania złożonych umów lub zobowiązań, w których konieczne są szczegółowe informacje, ponieważ może to prowadzić do nieporozumień między stronami.
Przykłady zastosowań „in blanco”
Jednym z przykładów jest sytuacja, w której pracownik podpisuje dokument w imieniu pracodawcy. W takim przypadku dokument może być napisany „in blanco”, co oznacza, że nazwisko i dane osobowe pracodawcy pojawią się na dokumencie dopiero po podpisaniu go przez pracownika.
Innym przykładem jest obszar finansów, gdzie banki często stosują system „in blanco” do ustalania opłat transakcyjnych dla swoich klientów. System ten pozwala bankowi odliczyć określoną kwotę od każdej transakcji bez konieczności informowania klientów o jej szczegółach.
Kolejnym obszarem, w którym stosuje się „in blanco”, są umowy między firmami. Umowa ta może mieć postać formularza zawierającego tylko podstawowe informacje, a szczegóły ustalone są bezpośrednio pomiędzy stronami. Po podpisaniu dokumentu obie strony mają pewność, że ich porozumienie nie będzie ulegało zmianom, dopóki obie strony nie postanowią inaczej.
Warto jednak zauważyć, że zastosowanie techniki „in blanco” może być nielegalne lub podlegać określonym ograniczeniom w niektórych jurysdykcjach. Przed zastosowaniem tej techniki zawsze warto skonsultować się z prawnikiem i upewnić się, że jest ona legalna i stosowna do danego przypadku.
